top of page
Zdjęcie autoraare-u-ok

Przemoc w dzieciństwie: jak wpływa na dorosłe życie?

Zaktualizowano: 31 mar 2021

Przemoc w dzieciństwie jest najbardziej okrutnym sposobem na wywołanie uszczerbku na zdrowiu psychicznym danej osoby. Uszczerbku, który pozostanie z nią do końca życia.

Psychologowie, neurologowie oraz psychiatrzy wielokrotnie wypowiadali się na temat tego, czy przemoc w dzieciństwie ma wpływ na mózg. Wielu psychologów potwierdza, że leczenie psychologiczne musi ignorować dane pochodzące z różnych dyscyplin, które bronią organicznych etiologii zaburzeń. I że aspekty organiczne nie są kwestiami, którymi zajmują się psychologowie.

Jednak naszym obowiązkiem jest mieć jak najwięcej cennych informacji. Na przykład, jeśli liczne badania pokazują, że ludzie, którzy doświadczyli przemocy w dzieciństwie, mogą mieć zmienione zdolności motoryczne, to informacje te mogą być bardzo cenne dla zrozumienia niektórych zachowań w określonych przypadkach.


Być może droga do samodzielnego życia wymaga podjęcia innych działań dla osób z pewnymi zaburzeniami organicznymi lub neurochemicznymi. Wiemy, na przykład, że różne badania potwierdzają hipotezę, że u osób, które były wykorzystywane i doznały przemocy w dzieciństwie dochodzi do zmian w mózgu.


Przemoc w dzieciństwie: ślady w DNA i mózgu


Różne badania z ostatniej dekady ujawniły wpływ przemocy w dzieciństwie na DNA i mózg ofiar. Nie stwierdzają, czy są to zmiany nieodwracalne, ponieważ dotyczy to w większym stopniu późniejszej interwencji.

Dokonamy przeglądu najbardziej wybitnych badań przeprowadzonych w ostatniej dekadzie. Jak również opowiemy o najnowszym badaniu opublikowanym w 2019 r., które pokazuje wszystkie dane zebrane do tej pory na ten temat.


Przemoc w dzieciństwie: badania przeprowadzone w 2009 r. w Kanadzie


W marcu 2009 roku zespół z McGill University w Montrealu opublikował artykuł w czasopiśmie Science et Vie na temat genetycznych konsekwencji wykorzystywania seksualnego dzieci. Stwierdzono w nim, że wykorzystywanie seksualne dzieci wiąże się ze zwiększonym ryzykiem depresji w wieku dorosłym.

Ta kruchość nie jest jedynie psychologiczna, ale ma również podłoże genetyczne, a ściślej epigenetyczne. Zostało to odkryte przez zespół z McGill University po zbadaniu mózgów 24 ofiar samobójstw. 12 z nich było wykorzystywanych seksualnie w dzieciństwie.

Wszystkie te ofiary wykazały spadek ekspresji genu NR3C1, który bierze udział w reakcji na stres. Anomalia, która wyjaśnia podatność na zagrożenia i większą skłonność do samobójstw.

Wiedzieliśmy, że środowisko może wpływać na nasze geny. Ale to zaskakujące badanie pokazuje, że trauma może również zmienić naszą tożsamość genetyczną poprzez bezpośrednią modyfikację DNA.


Przemoc w dzieciństwie: badania przeprowadzone w 2012 r. w Szwajcarii


W 2012 r. zespół profesora Alaina Malafosse’a z Wydziału Psychiatrii na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu w Genewie wykazał, że znęcanie się nad dziećmi może pozostawić ślady w ich DNA.

Badania wykazały, że stres związany z wykorzystywaniem dzieci pobudza metylację genetyczną (modyfikację epigenetyczną) na poziomie promotora genu receptora glukokortykoidowego (NR3C1), który działa na oś podwzgórze-przysadka-nadnercza.

Oś ta interweniuje w procesie zarządzania stresem. Gdy dochodzi w niej do zmian dochodzi do problemów z zarządzaniem stresem w wieku dorosłym. I może prowadzić do rozwoju psychopatologii, takich jak zaburzenie osobowości typu borderline.

Mechanizmy regulacji stresu mózgowego można trwale zmienić w przypadku powtarzającego się wykorzystywania w dzieciństwie. Trauma jest zatem częścią naszego genomu wszystkich naszych komórek.


Przemoc w dzieciństwie: badania przeprowadzone w 2012 r. w Niemczech i Kanadzie


W 2013 r. grupa naukowców pod kierownictwem profesor Christine Heim, dyrektor Instytutu Psychologii Medycznej Charity University Hospital w Berlinie oraz profesor Jens Pruessner, dyrektor Centrum Studiów nad Starzeniem się na Uniwersytecie przeprowadziło kolejne badania.

W badaniu tym wykorzystano obrazy MRI do zbadania 51 dorosłych kobiet, które padły ofiarą różnych form wykorzystywania w dzieciństwie. Naukowcy zmierzyli grubość kory mózgowej, struktury odpowiedzialnej za przetwarzanie wszystkich odczuć.

Wyniki pokazały, że istnieje pewna korelacja między niektórymi formami przemocy a przerzedzaniem kory. Właśnie w obszarach mózgu zaangażowanych w postrzeganie nadużyć.


Bieżące badania: związek przemocy w dzieciństwie i zażywania narkotyków


Dr Martin Teicher i jego współpracownicy użyli obrazów z rezonansu magnetycznego (MRI) 265 dorosłych w wieku 18-25 lat. Oparto je na reakcjach młodzieży na serię instrumentów pomiarowych, takich jak wywiad TAI i kwestionariusz traumy z dzieciństwa CTQ. Naukowcy ustalili, że 123 z nich doznało przemocy fizycznej, emocjonalnej lub seksualnej.

Badacze porównali obrazy MRI uczestników, którzy byli wykorzystywani ze zdjęciami 142 uczestników, którzy nie byli wykorzystywani.


Analiza wykazała, że ​​przemoc wiązała się ze zmianami w architekturze sieci korowej. Głównie w lewej obręczy przedniej (odpowiedzialnej za regulację emocjonalną i impulsy), przedniej prawej wyspie (subiektywne postrzeganie emocji) i prawym przedklinku (myślenie egocentryczne).

Wzrost aktywacji wyspy przedniej sugeruje również, że osoba ta generuje nieco irracjonalne i niekontrolowane pragnienie spożywania narkotyków bez myślenia o konsekwencjach.


Inne konsekwencje przemocy doświadczonej w dzieciństwie


Wpływa również na pamięć, uwagę i zdolność do poznania samego siebie. Oznacza to, że ponieważ dotknięty jest obszar przyśrodkowego zakrętu czołowego ludzie, którzy doświadczyli lub byli świadkami przemocy mogą:

  • Cierpieć z powodu utraty pamięci dotyczących określonych okresów życia.

  • Mieszać myśli, intencje lub przekonania.

  • Przechodzić przez zaburzenia poznawcze i percepcyjne, które prowadzą do przesadzonej reakcji emocjonalnej.

  • Mieć drobne problemy w koordynacji ruchowej i percepcji sensorycznej. Mogą one sprawiać, że wydają się niezdarni lub nie potrafią posługiwać się swoim ciałem.

Regiony, które uczestniczą w monitorowaniu wewnętrznej świadomości emocji stają się silnie połączonymi jądrami aktywności. Dzięki temu mogą wywierać większy wpływ na zachowanie. Jednocześnie regiony kontrolujące impulsy tracą połączenia i są sprowadzane do mniej centralnej roli w sieci.

Zmiany te mogą zwiększać ryzyko zażywania narkotyków i innych zaburzeń zdrowia psychicznego.




Comments


bottom of page