Szczęście uzależnia od silnego mężczyzny u swojego boku. Panicznie boi się porzucenia, każde napięcie w związku powoduje u niej lęk. Trudno jej stworzyć szczęśliwą relację. Niska samoocena i problemy z asertywnością powodują życiową bierność. Poważniejszymi skutkami tego zaburzenia są depresje, lęki, fobie. Osobowość zależną diagnozuje się u kobiet znacznie częściej niż u mężczyzn.
Człowiek, który ma zaburzoną osobowość, przejawia stały wzorzec zachowania w zmieniających się sytuacjach. Charakteryzuje się sztywnymi stylami myślenia lub przeżywania. Wzorce takich zachowań trwają przez długi czas. Utrudnia to relacje z innymi, funkcjonowanie społeczne lub zawodowe. Bywa przyczyną lęków, depresji, nerwic. Niemożności radzenia sobie w życiu. Nie jest to choroba psychiczna tylko stan psychospołeczny. Leczenie osobowości zależnej polega na psychoterapii, często długiej i trudnej.
Osobowość zależna u kobiety może się przejawiać w następujący sposób:
Uważa się za bezradną i bezbronną. Dąży do tego, by związać się z mężczyzną silniejszym. Tylko wtedy ma poczucie, że jest bezpieczna, bo ktoś zapewnia jej środki konieczne do przetrwania i szczęścia.
W mężczyźnie widzi swojego opiekuna, ale najczęściej ta wizja jest mocno wyidealizowana.
Partnerka z osobowością zależną może funkcjonować w miarę dobrze dopóki silny partner jest osiągalny i dostępny.
W porzuceniu lub odrzuceniu widzi główne zagrożenie. Twierdzi: „Jak zostanę, sama - umrę”, „Jeśli nie będę kochana - będę nieszczęśliwa”. Pochłania ją ten lęk.
Ma przekonania w rodzaju: „Nie obrażaj opiekuna”, „Trzymaj się blisko”, „Podporządkuj się i usługuj mu”, „Pielęgnuj związek, to najważniejsze”.
Główną emocją jest niepokój związany z utrzymaniem związku. Jakiekolwiek napięcia w nim powodują nasilone lęki. Czuje rozpacz, bezradność w reakcji na dezaprobatę lub dystans w związku. Gdy potrzeby zależne są zaspokajane odczuwa zadowolenie a nawet euforię.
Związkowi z opiekunem poświęca inne relacje, np. z dziećmi, z przyjaciółmi.
Poświęca prawdę na rzecz zaspokajania potrzeby. Nie sprzeciwi się partnerowi, nie skrytykuje jego opinii czy zachowania.
Jest zazdrosna i podejrzliwa.
W swojej niezależności widzi niebezpieczeństwo.
Jeśli opiekun odchodzi, może popaść w depresję.
Kiedy związek się rozpadnie, szuka następnego jako kolejnego źródła wsparcia.
Zazwyczaj podporządkowuje się innym, nie tylko w związku, także w miejscu pracy czy innych grupach. Jest gotowa na wiele, by zyskać sympatię innych. W tym celu gotowa jest robić rzeczy nieprzyjemne.
Jest towarzyska, lubi być wśród ludzi.
Gdy jest sama, odczuwa niepokój z powodu wyolbrzymionych obaw, że nie da sobie rady.
Postrzega się jako osobę niekompetentną w wielu dziedzinach życia.
Lekceważy własne zdolności i mocne strony.
Czuje się dyskomfortowo, gdy ma wyrazić sprzeciw wobec innych. Ma problem z asertywnością.
Brak jej pewności siebie, motywacji do samodzielnego działania.
Jest samokrytyczna.
Boi się osądzenia.
Potrzebuje stałego dopływu wsparcia. Ma trudności z podejmowaniem decyzji bez zasięgania rad. Łatwo zgadza się na sugestie innych osób.
Bierna, uległa, potulna.
Powierza innym odpowiedzialność za swoje życie lub pewne jego obszary. Ma niskie poczucie własnej odpowiedzialności.
Często gra szczęśliwą i zadowoloną.
Osobowość zależna - zagrożenia:
silne predyspozycje do depresji,
zaburzenia lękowe i fobie,
napady paniki,
choroby somatyczne,
braki w umiejętnościach społecznych,
niepodejmowanie życiowych wyzwań, również zawodowych,
niemożność rozwiązywania problemów, unikanie konfrontacji z nimi,
nieumiejętność tworzenia trwałych, szczęśliwych związków,
znacznie obniżona samoocena.
Comments